Έπρεπε να περάσουν οι μέρες για να καταλάβω πως είσαι ακόμα εδώ.
Είναι που δεν πονάει, που η σκέψη σου είναι μια γλυκόπικρη συντροφιά, σαν κομμάτι του ευατού μου...
Δε μου λείπεις...Δε θέλω να σε δω...ΕΙΣΑΙ εδώ...
Ξέρω πως δε θες να είσαι, ούτε κι εγώ το θέλω, μακάρι να έφευγες, μα είσαι...εγώ.
Δεν μπορω να λυπηθώ τα βράδια που σε επισκέπτομαι με τη σκέψη, δεν μπορώ να θέλω να σε αγκαλιάσω, μα συνεχίζω να έρχομαι...
Μπορείς να φύγεις; Πρέπει να φύγω; Γιατί είσαι ακόμα εδώ;
7 σχόλια:
Σε καταλαβαίνω... Θέλει λίγο υπομονή.. Θα περάσει, να το ξέρεις στο τέλος θα μείνει μόνο μια σκιά και εσύ απλά θα χαμογελάς με αυτη την σκέψη.
Να είσαι καλά!
(Ωραίο το καινούργιο φόντο) :)
γιατί δεν τον διώχνεις.παραμένει μέχρι να τ αποφασίσεις εσύ.φιλιά.
@ Sunny ευχαριστώ πολύ και για το κουράγιο και για τη φιλοφρόνηση.
@ Fortunata μακάρι να ήξερα τι περιμένει αυτός
Φιλάκια.
Μήπως είναι εκεί γιατί δεν είσαι ακόμη έτοιμη να τον αφήσεις να φύγει;..
Την καλησπέρα μου..
@ Unidentified αυτό είναι σίγουρο...Αλλά αναρωτιέμαι γιατί δεν είμαι από τη στιγμή που μου έχουν απομείνει ελάχιστα συναισθήματα γι αυτόν. Μάλλον απλά η κατάσταση θέλει το χρόνο της...
Καλησπέρα και φιλάκια.
Οντως η κατασταση θελει τον χρονο της Μαρσυ μου.
Φιλακια.:)
Απλά πρέπει κάποιος άλλος να πάρει τη θέση του...Μόνο τότε θα φύγει!
Μέχρι τότε, κουράγιο!
:)
Δημοσίευση σχολίου