Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Getting Colder...

Nύχτωσε και δυο μπράτσα αγκαλιάζονται μεταξύ τους σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να δημιουργήσουν λίγη ζεστασιά ανάμεσά τους. Τα σεντόνια είναι ριγμένα κάτω κι εσύ κάθιδρη, Φθινόπωρο πλέον και η θερμοκρασία δε λέει να πέσει. Κι όμως το στέρνο σου πάγος. Ανεβοκατεβαίνει μηχανικά, κάτι λείπει από μέσα κι εσύ ξέρεις πως τα δάκρυα είναι ό,τι πιο κουτό θα μπορούσες να κάνεις, εκτός από το να προσπαθήσεις να κοιμηθείς.

Χτυπιόσουνα μια ζωή για την ελευθερία σου, έβαζες αδιαπέραστα όρια στους γύρω σου για να διαφυλάξεις τα δικά σου, και στην πορεία έχασες εσένα. Τι έξυπνο. Ξέρεις γιατί; Γιατί η φυλακή δεν είναι οι δικοί σου άθρωποι, τη φυλακή την κουβαλάς μέσα σου, την έχτιζες γύρω σου κάθε μέρα. Κλείδωνες πόρτες, κλείδωνες την ψυχή σου, κλείδωνες όλους τους άλλους απ' έξω. Μήπως ξέχασες κι ένα κομμάτι σου μαζί τους;

Έκανες τον εαυτό σου ένα δοχείο γεμάτο με δηλητήριο, έτοιμο να ποτίσει όποιον περνούσε την αόρατη γραμμή που έβαλες για να διαφυλάξεις...τι; Και τώρα αυτή η γραμμή δεν αφήνει εσένα να βγεις έξω, σε πνίγει για να σου θυμίσει πως μόνη σου έχτισες μια φυλακή για να 'σαι ελέυθερη. Τι ειρωνία, Θεέ μου.

Και τώρα νύχτωσε και κάνει κρύο εκεί μέσα. Ξέρεις πια πως για να βγεις έξω πρέπει να κοπείς από τα ίδια σου τα μαχαίρια αλλά δε μένει τίποτε άλλο παρά να ρουφήξεις στάλα στάλα το δηλητήριο από τη ζωή σου. Γιατί το έχεις ανάγκη. Κλείδωσες απ' έξω τους άλλους, αλλά μαζί τους κι ένα κομμάτι σου. Αυτό που λείπει απόψε από το παγωμένο σου στέρνο.
Αχ, πόσο πολύ μου λείπεις, Μαριλένα...

14 σχόλια:

Sunny είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=fZy1Myirig8
για τέτοιες νύχτες σαν και αυτη που περιγράφεις...

Ανώνυμος είπε...

αξίζει να σου λείπουν άνθρωποι που σε κάνουν να νιώθεις έτσι.όσο σκάρτα και αν έχουν φερθεί.αχ μωρέ με συγκίνησες!

Fleur είπε...

Μην μελαγχολεις μωρε.:(
Και εμας μας λειπει εκεινο το υπερχαρουμενο κομματι της Μαριλενας.;)

smile και υπομονη.:)

Σταλαγματιά είπε...

Τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να οριοθετήσεις τα πράγματα μέσα σου, πιστεύω πως κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα το χρόνου, μέχρι τότε όμως έχεις δικαίωμα στα λάθη για να καταφέρεις να αναγνωρίσεις τα σωστά!

Lazarus είπε...

Κάνεις λάθος. Μένει και κάτι άλλο από το να παραμείνεις μέσα στην φυλακή σου. Μένει και το να κοπείς, όπως είπες, από τα ίδια σου τα μαχαίρια προσπαθώντας να βγεις. Εκτός αν αυτό εννοείς και εσύ. Κόψε τον εαυτό σου, πιές το δηλητήριο, πέρασε από όλες τις δοκιμασίες, διέσχισε θάλασσες, πολέμησε τέρατα, σκότωσε ότι μίσησες και δώσε ζωή σε ότι αγαπάς.

Έχεις ήδη χάσει μου φαίνεται ότι μπορούσες να χάσεις.Τώρα σήκωσε το βλέμμα σου από το έδαφος δες τον ήλιο,στάσου στα πόδια σου, τράβα το σπαθί σου και άρχισε να πολεμάς αλύπητα. Κι όταν έρθει εκείνη η στιγμή για να πεις ότι κουράστηκες να πολεμάς τότε πρέπει να θυμάσαι για τι πολεμάς και να συνεχίζεις την μάχη με νέα δύναμη.

Και ξέρεις καλύτερα από μένα ότι πολεμάς για το πιο σημαντικό πράγμα στο κόσμο. Για αυτό που έχεις ανάγκη περισσότερο από κάθε τι στον κόσμο. Πολεμάς για τον εαυτό σου. Πολεμάς για την Μαριλένα.

Και να ξες ότι χρειαστείς στην μάχη εδώ είμαστε οι φίλοι σου να πολεμήσουμε πλάι σου. Θα είμαι εκεί όταν το ζητήσεις. Καλημέρα βουρίτσα μου! Φιλάκια πολλά!

Sinner είπε...

Αυτή ανάρτηση μου θύμισε εμένα σε πολλά σημεία... Αυτό που εσύ έχεις ως δηλητήριο, ως δίκοπο μαχαίρι, εγώ το ονομάζω μεμβράνη... το διάφανο κουκούλι μου, το διαχωριστικό μου απ' τον έξω κόσμο.

Μπορεί να προστατεύει, αλλά και εγκλωβίζει.

Ξέρω πως μπορείς να το διώξεις. Θα σε πονέσει η προσπάθεια, αλλά μπορείς. Και ξέρεις πως αξίζει τον κόπο.

ΥΓ: Γράφεις τόσο απελπιστικά όμορφα, ακόμα και όταν νιώθεις έτσι...

the writer είπε...

Stay cool darling! Η ζωή συνεχίζεται! (μην κοιτάς που εγώ είμαι λίγο μαζόχα και κολάω στο παρελθόν καμιά φορά, συμβαίνει σε όλους αυτό). Κι αν γουστάρεις άγρια, έλα να σχολιάσεις στο blog μου. Και μην ξεχνάς, stay cool, ταλεντάρα μου!

Creep είπε...

Θυμάμαι που οι γονείς μας μας προστάτευαν σαν χάνοι, αλλά στην τελική εμείς είμαστε πιο υπερπροστατευτικοί με τους εαυτούς μας.
Πράγματι, μεγάααλη ειρωνία.
Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω. Βρίσκεσαι σε αυταπάρνηση και το να προσπαθήσω να σε συμβουλέψω με βάση το τι σκέφτομαι... δεν είναι καλή ιδέα.
Θα σου πω όμως, πως το πρώτο κομματάκι του σχολίου του Λαζάρου μου άρεσε ιδιαίτερα... :)

Μη φοβάσαι. Στο χέρι σου είναι όλα. ;)

Μαύρος Ωκεανός είπε...

Οντως ο λαζαρους πιστευω καλυψε πληρως το θεμα.Πολλες φορες χανομαστε μεσα στα δικα μας συνορα και οταν νιωθουμε οτι ειναι η στιγμη να τα ανοιξουμε τοτε απλα δεν μπορουμε.Το εχω νιωσει και εγω αυτο.Και ακομα παλευω με μενα για να τα ανοιξω.Σιγουρα με το να τα εχεις κλειστα κρατας εξω τους ανεπιθυμητους και προστατευεις τον εαυτο σου αλλα εμποδιζεις και αυτους που αξιζουν να τα περασουν επισης.

Υπομονη και επιμονη.Αυτα τα συνορα πρεπει να τα ριξουμε και να μαθουμε να ψυχολογουμε αλλιως τους ανθρωπους.Και το λεω και για τον εαυτο μου.

Ανώνυμος είπε...

εχω μεινει αφωνη με το κειμενο σου!!αχ μαρσυ μου κοιτα μπροστα...εχω περασει πολυ χειροτερα πιστεψε με

Marsy είπε...

@ Sunny μου ,
ευχαριστω πολύ για το κομμάτι.

@ Douli,
Μάλλον παρανόησες, για μένα είναι το κείμενο.

@ Fleur,
Τωρα που ειπες πως σας λειπει, με έκανες να αισθανθω κάτι σαν τύψεις. Και κακή παρέα επίσης.
Φιλιά ρε.

@ Σταλαγματιά
Ο χρόνος σε κάνει σοφότερο, αλλά μέχρι να φτασεις εκεί που θες, πρέπει να πεσεις και να ξανασηκωθεις πολλές φορες/

@ Lazarus
Αυτό λεω κι εγω να κάνω, μαλλον δεν καταλαβες καλαΒ). Και σπαθι εχουμε, και να πολεμαμε ειμαστε συνηθισμενοι κυριε Λαζαρους. Δεν με έχεις για άτομο που μενει μέσα στο κουκούλι του κλεισμένος, νομιζω
Λάτρεψα το σχόλιό σου.
Τερατοφιλί.

@ Anlin
Θα μπορούσε να ειναι και κουκούλι, το κουκούλι ομως σκίζεται εύκολα και δεν με εκφράζει ακριβως:ρ
Φιλάκια.

@the writer
ολοι έχουμε μια τετοια ταση μαζοχισμου. Ευχαριστω για τα καλά σου λόγια.

@ Creep
Ποιός άλλος θα μας προστάτευε καλύτερα από μας; Οι περισσότερες συμπεριφορές μας ένας τροπος άμυνας είναι.

@κόκκινο φουστάνι
Σ' ευχαριστω πολύ. Αλίμονο, φυσικά υπάρχουν χειρότερα.
Φιλιά πολλά.

Marsy είπε...

@ Sunny μου ,
ευχαριστω πολύ για το κομμάτι.

@ Douli,
Μάλλον παρανόησες, για μένα είναι το κείμενο.

@ Fleur,
Τωρα που ειπες πως σας λειπει, με έκανες να αισθανθω κάτι σαν τύψεις. Και κακή παρέα επίσης.
Φιλιά ρε.

@ Σταλαγματιά
Ο χρόνος σε κάνει σοφότερο, αλλά μέχρι να φτασεις εκεί που θες, πρέπει να πεσεις και να ξανασηκωθεις πολλές φορες/

@ Lazarus
Αυτό λεω κι εγω να κάνω, μαλλον δεν καταλαβες καλαΒ). Και σπαθι εχουμε, και να πολεμαμε ειμαστε συνηθισμενοι κυριε Λαζαρους. Δεν με έχεις για άτομο που μενει μέσα στο κουκούλι του κλεισμένος, νομιζω
Λάτρεψα το σχόλιό σου.
Τερατοφιλί.

@ Anlin
Θα μπορούσε να ειναι και κουκούλι, το κουκούλι ομως σκίζεται εύκολα και δεν με εκφράζει ακριβως:ρ
Φιλάκια.

@the writer
ολοι έχουμε μια τετοια ταση μαζοχισμου. Ευχαριστω για τα καλά σου λόγια.

@ Creep
Ποιός άλλος θα μας προστάτευε καλύτερα από μας; Οι περισσότερες συμπεριφορές μας ένας τροπος άμυνας είναι.

@κόκκινο φουστάνι
Σ' ευχαριστω πολύ. Αλίμονο, φυσικά υπάρχουν χειρότερα.
Φιλιά πολλά.

Marsy είπε...

@ Μαύρος Ωκεανός

Το σίγουρο είναι πως αξίζει να παλέψουμε...Κι εσύ κι εγω.

Fleur είπε...

ιιιιιι...Μαρσυ μην το λες αυτο.:|
Να γινεις πιο χαρουμενη για εσενα ^_^