Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Χωρις τίτλο.

 Άουτς. Κάπου το ξέρω εγώ αυτό το συναίσθημα. Το ίδιο όπως ήταν παλιά, ήρθε και τώρα κι εγώ το περίμενα. Το 'νιωθα πως ήταν κοντά. Ήταν μέσα μου καθώς πάλευα ν' ανακαλύψω τα μυστικά που κρύβουν τα μάτια σου. Τα μάτια καμιά φορά λένε περισσότερα από τις λέξεις, κι εγώ το βλέμμα σου το αγαπώ. Σε κοιτώ και γεμίζω ενέργεια, χαμηλώνεις τα μάτια και ο μόνος λόγος που αντέχω τη φθορά, είναι που περιμένω την επόμενη φορά που θα γυρίσεις και θα με κοιτάξεις...

 Άουτς. Έχω ειδίκευση τελικά στους αδύνατους έρωτες, τι λες κι εσύ; Κι εκείνη η ελπίδα απ' τη μια μου δινει λόγο ν'αναπνέω κι απ' την άλλη με τρυπάει σαν πύρινο βέλος.
Κι έμεινα μόνη...
  Να λυπηθώ; Να κλάψω; Κι αν γελάσω πάλι δάκρυα θα τρεξουν, δεν μπορώ να το ελέγξω πια... Το μόνο ασφαλές καταφύγιο που απέμεινε είναι ο νους μου. Κι απόψε εκεί θα πάω, θα βυθιστώ σε σκοτάδια που κανείς δε θα με βρίσκει. Θα με ειρωνευτώ, θα κλάψω, θα πονέσω, θα ουρλιάξω...Το μαξιλάρι θα πάρει τη μορφή σου και θα είμαστε μαζί. Αύριο θα φοράω και πάλι το χαμόγελό μου. Μα απόψε, η νύχτα είναι δική σου.








15 σχόλια:

Creep είπε...

Χμ. Μου πες θα γραφες ασυναρτησίες, όμως αυτό φαίνεται αρκετά... συγκεκριμένο.
Δεν έχω κάτι να πω. Με μπέρδεψες κάπως.
Καλό μεσημέρι. :)

Marsy είπε...

Γιατί σε μπέρδεψα; :Ρ
Φιλάκια!

Fleur είπε...

Μην κλαις γι'αυτους που δεν αξιζουν ;)
bb:*

Creep είπε...

Sou pa sto msn. :P

Marsy είπε...

Βρε Μαράκι δεν είπα πως δεν αξίζει:Ρ
Φιλάκια!

next_day είπε...

δεν υπάρχουν αδύνατοι έρωτες...
μόνοι δυνατοί που μας κάνουν εμάς αδύνατος να αντισταθούμε...
:))

Άνεμος είπε...

Δεν κατάλαβα ακριβώς αν είστε πλέον μαζί ή αν είσαι χωρισμένη τώρα...

Ο πόνος σου όμως μου είναι γνωστός...
Σίγουρα, ένας "αδύνατος" έρωτας τελειώνει με πόνο, αλλά το ταξίδι άξιζε, έτσι; Αυτό πιστεύω.

Αν φυσικά το κειμενό σου απευθύνεται κάπου συγκεκριμένα.

Την καλησπέρα μου!

Marsy είπε...

Πολύ σωστά, Next_day!
Tα φιλιά μου!

Marsy είπε...

Δεν υπάρχει καν ταξίδι, Άνεμε, αυτό είναι το θέμα.
Φιλιά :)

Libertas είπε...

Δεν βρίσκω τίποτα παρηγορητικό να πω. Έχω σβήσει αρκετές φορές αυτό που έγραψα γιατί σκεφτόμουν οτι θα με ενοχλούσε αν η ανάρτηση ήταν δική μου το έγραφε κάποιος που είναι έξω από τον χορό.

Υπομονή λοιπόν και όλα θα περάσουν, υπάρχει ένας γιατρός που λέγεται χρόνος και θα σε παρακολουθεί καθημερινά μέχρι τα συμπτώματα να φύγουν. Επίσης υπάρχει και μια κοπελιά που λέγεται ζωή και θα φέρει καταστάσεις που θα σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις κάποιες άλλες. Κάνε παρέα μαζί της... είναι καλό κορίτσι :)

sykaki είπε...

καιρο ειχα να αντριχιασω ετσι...

Marsy είπε...

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές, Libertas.
Τα φιλιά μου.

Marsy είπε...

Τώρα συκάκι δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αυτο:Ρ
Καλωσήρθες πάντως!

fly είπε...

Α ρε Μαριλένα... Λιτή και περιεκτική, όπως πάντα.

Marsy είπε...

Φιλάκια πολλά Λευτέρη :D