Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Ξέσπασμα.

Γεια σας κόσμε. Ακολουθεί ανάρτηση ξεσπάσματος απόψε, γι' αυτό κλείστε αυτάκια. Όπου κι αν είναι το σπίτι σας, τις φωνές μου θα τις ακούσετε.

  Πρώτα απ' όλα ΜΙΣΩ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ. Όχι την ίδια την Κύπρο, αλλά την ιδέα οτι πρέπει να μείνω εδώ.
Δεν είναι που οι Κύπριοι μιλάνε κάτι σπαστικά κυπριο-ελληνο-αγγλικά, δεν είναι που πάνε και για χέσιμο με το αυτοκίνητο, δεν είναι που αυτό το αυτοκίνητο έχει δεξιά το τιμόνι, και κυλάει σε κάτι δρόμους που πάνε ανάπδα όπως η ζωή μου όοοοοχι! Δεν είναι ούτε καν που τα ταξί είναι μαύρα και οι πρίζες τετράγωνες, και στο σχολείο τα παιδιά φοράνε στολές.
 Είναι που δε θέλω να χάσω τους φίλους μου. Ναι, οι άνθρωποι που αγαπιούνται ούτε χάνονται ούτε ξεχνιούνται, και ναι, θα τους βλέπω. Αλλά δε θα τους λέω καλημέρα κάθε πρωι, δεν θα τους παίρνω αγκαλιά, δε θα πηγαίνουμε βόλτες. Δε θα καθόμαστε μαζί στα θρανία ούτε θα θάβουμε καθηγητές, ούτε θα μοιραζόμαστε τις ζωές μας, και τα προβλήματά μας όπως τώρα.
 Και μου φαίνεται παράλογο να φεύγω για καπρίτσια άλλων. Γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝ ΣΟΒΑΡΗ ΑΙΤΙΑ!
~
 Τι σε νοιάζει ρε μαμά που θα πηγαίνω, αν θα βρω φίλους, αν θα περνάω καλά; Αν νοιαζόσουν για μένα δε θα ήμασταν καν εδω!
~
Ναιιιιιιιιι μπαμπάκα, ναι. Ζω για να διαβάζω, αν δε βγάλω τουλάχιστον 19 θα πέσω να πεθάνω, σεξ θα κάνω μόλις τελειώσω το πανεπιστήμιο , αφού θα έχω παντρευτεί φυσικά, βράδυ δε θα βγαίνω, το πολύ πολύ στο σπίτι καμιάς φίλης μου να φάμε με τους γονείς της και στο τσακίρ κέφι να δούμε καμία ελληνική ταινία "κατάλληλη για όλους". Και άμα θέλω να το ρίξω και λίγο έξω, θα πάω και καμιά εκκλησία.

Φχαριστήθηκες; Αυτά δεν ήθελες να ακούσεις; Πάρ'τα και ξεφορτώσου μας.

Θα σου λέω αυτά από το τηλέφωνο, και όταν θα σε βλέπω θα γίνομαι πάλι για λίγες μέρες το κοριτσάκι του μπαμπά για να μη σφαχτούμε. Ποτέ δε θα μάθεις εμένα. Ποτέ δε θα με ακούσεις να μιλάω με την αληθινή φωνή μου. Ποτέ δε θα μάθεις τι νιώθω, τι κρύβω, ποιά είναι η αλήθεια μου.  Πάρε τον έλεγχο του τετραμήνου και κάτσε καμάρωνε για την κόρη σου.

~
 Αυτά γι' απόψε. Τα νευράκια μου ακόμα τα έχω αλλά τουλάχιστον ξέσπασα κάπου.

Καλησπέρες.





 

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

εισαι σε δυσκολη φαση
καταλαβαινω
αλλα ισως λεω με τον καιρο βρεις και σε κεινον τον τοπο καποια καλα??

Nameless είπε...

Δυσκολα.
Δηλαδη ειναι de facto οτι θα φυγεις; Δεν υπαρχει αλλη λυση;

Fleur είπε...

Για μισο!O_O

Εγω νομιζα πως εισαι εκει για διακοπες.
Δεν εισαι για δακοπες?O_O

Γιατι να φυγεις?O_O
Γιατι να μεινεις εκει?O_O
Γιατι?

fly είπε...

Εκμεταλλεύσου το όσο μπορείς. Το εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου είναι έτη φωτός μπροστά απ' το δικό μας.
Εχει και τα καλά του αυτό ρε συ, προσπάθησε να τα βρεις σύντομα.

Νερένια είπε...

Καλημέρα marsy μου,

Είσαι μικρή ακόμη και σκέψου ότι πάντα υπάρχει η επιλογη του να γυρίσεις πίσω .
Άσε που οι περισσοτεροι Κύπριοι έρχονται ως φοιτητές εδω.

Καλώς ή κακώς οι γονείς σκέφτονται "καπως" ...
Όμως στο χέρι σου είναι να χτίσεις τη σχέση σας.
Όσο και να σου κακοφανεί αυτό που θα σου πω , θα στο πω... είσαι μικρότερη , προσπάθησε να κάνεις εσύ το πρώτο βήμα , όσο και να σου σπάνε τα νεύρα προσπάθησε ....

Στο τέλος αν δεν τα καταφέρεις θα έχεις την ηθική ικανοποίηση ότι προσπάθησες.

Μη γίνεις ένα νούμερο τετραμήνου , γίνε η καθημερινότητα !

Φιλιά πολλά...

Ειρήνη Κόκλη-Ψυχολόγος,Ψυχοθεραπεύτρια είπε...

Ax,ρε Μαριλενάκι μου...Θα μας λειψεις και θα μου λειψεις αλλα οπως ειπαμε δν θα χαθουμε,θα τα λέμε οσο πιο πολυ γινεται και θα σε ζαλιζω και στο τηλεφωνο!!!Μην ξεχνας πας εκει για καλό σκοπό,κ με την πρωτη ευκαιρια θα σε επισκεφτουμε!!!Μην στεναχωριέσαι ρε "αλονταπ",σε αγαπαμε;)

Skouliki είπε...

κοριτσι ολα θα γινουν μην ανησυχεις
ολοι μας λιγο πολυ εχουμε περασει τα ιδια η παρομοιες καταστασεις
εγω εχω να σου πω να κανεις αυτο που ευχαριστει εσενα μονο εσενα !!!

οι γονεις καμια φορα απο αγαπη γινονται πολυ ανυποφοροι αλλα φοβονται ...δενβλεπεις τι γινεται γυρω σου ..ο κοσμος εχει φρικαρει .. σκοτωνουν , βιαζουν οκ ανησυχουν και αυτοι ....εγω πουειμαι μεγαλυτεροι τωρα το καταλαβαινω πριν δεν μπορουσα

σημ.κυπρο εχει πολυ υγρασια !!! αυτο δεν αντεχω κατα τα αλλα καλυτερα απο ελλαδα απο οικονομικης αποψης

next_day είπε...

γιατί τόσος θυμός καλή μου???
ηρέμησε και μην σκοτίζεις το μυαλουδάκι σου με τόσες σκέψεις...
όλα θα βρούν τον δρόμο τους σιγά σιγά...

Dream Girl είπε...

Έλα ρε αγάπη, έχει και τα καλά της μια τέτοια αλλαγή! Πρώτα από όλα, το μεγαλύτερο θετικό είναι αυτό που είπε ο Λευτέρης.

Τουλάχιστον θα σε βασανίζω στις διακοπές. :Ρ

Τώρα με τους γονείς... τι να σου πω... υπομονή. :/ 2 χρονάκια είναι...


Το κομμάτι με τον μπαμπά το καταλαβαίνω απόλυτα. -_- Όπως κι αυτό με τους βαθμούς. >.< Άαααστους να λένε. ;) Κοίταξε να το διασκεδάσεις όσο θα 'σαι εκεί , και ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΝΑ ΠΡΗΞΕΙΣ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ! Εμ... πιστεύω πως δε θα το διαβάσει αυτό... :P

Υπομονή. :)

Τα λέμε. ;)

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Τα είπες και ξέσπασες.
Αδιέξοδα υπάρχουν μόνο όταν φοβηθούμε.
Και είσαι πολύ νέα ακόμη. Οταν πάρεις την ζωή στα χέρια σου ταξίδεψέ την όπως εσύ θέλεις.
Φιλί.

Marsy είπε...

Σίγουρα θα βρω κάποια στιγμη, κραυγή!

Marsy είπε...

Ναι, Μήτσο :/

Marsy είπε...

τώρα είναι διακοπές μαράκι, όταν θε έρθω μόνιμα δε θα ναι.
Για πολλούς λόγους

Marsy είπε...

Ρε Λευτέρη, λίγο με νοιάζει αυτή τη στιγμή το εκπαιδευτικό τους σύστημα...

Marsy είπε...

Νερένια φυσικά και θα γυρίσω!
Αμέσως μόλις τελειώσω με το σχολείο!

Όσο για το πρώτο βήμα...Χεχ, χλωμό το βλέπω:Ρ

Marsy είπε...

Κι εμένα θα μου λείψεις, χαζοβιόλα!

Marsy είπε...

Σκουλήκι, φωνη της λογικής ε; :Ρ
Όντως, σε κάποια θέματα είναι καλύτερα, όλο και κάποιον τρόπο θα βρω να περάσω καλά :)

Marsy είπε...

Πως να μη θυμώνεις όταν σου κανονίζουν τη ζωή next_day ?

Marsy είπε...

Ρεά μάλλον τον μικρό δεν θα τον δω, αλλά κρατάω το: απλά 2 χρονάκια είναι. Άντε να περάσουν...

Marsy είπε...

Γι αυτή τη μέρα ανυπομονώ κι εγώ γιαγιά Αντιγόνη! Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Eμείς τα είπαμε!!!!

α και να συμπληρώσω

Hakuna Matataaaaaaa!

Estella είπε...

Marsy... Κοίτα ναι η όλη φάση είναι όντως σκατά...Αλλά κάποιες φορές πίσω απο τις κινήσεις των γονιών μας κρύβονται κίνητρα που δεν μας αφήνουν να μάθουμε... Ισως ο λόγος που βρέθηκες στην Κύπρο να ναι πολύ σημαντικός...

Κάτι ακόμα που παρατήρησα... Απ ότι φαίνεται αισθάνεσαι μάλλον καταπιεσμένη σε πολλά πράγματα. Γιατί δε τους το λές; Συζήτησέ το μαζί τους...

Τέλος, το οτι είσαι στην Κύπρο τώρα μαλλον δεν θα αλλαξει. Τι πρέπει να κάνεις λοιπόν; Να προσπαθήσεις να δείς τα πραγματα απο νέα οπτική. Ν αλλάξεις τη στάση σου, να γίνεις πιο θετική. Οκ life sucks but it's too damn small to cry for it. :)

Σε φιλώ γλυκιά μου και περιμένω νέα. ;)