Έμαθα τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και στο κακό που είναι μεταμφιεσμένο σε καλό, δεν έμαθα όμως να τα ξεχωρίζω πάντα. Έμαθα τι αξίζει και τι ξεφτίζει. Τι μένει για πάντα και τι σ' αφήνει πληγωμένο και μόνο. Τι σου προσφέρει ζωή και τι σ' την ξοδεύει άσκοπα, τι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και τι σε σαπίζει. Πόση αξία έχει η συμπόνοια και πόσο ανεκτίμητη είναι μια αγκαλιά. Έμαθα τι στ' αλήθεια μετράει, έμαθα για την παρακμή που είναι μεταμφιεσμένη σε πειρασμό και πώς είναι στο σημείο μηδέν που χάνεται και η ουσία και το νόημα κι ο χρόνος. Έμαθα πως τα happy endings δεν είναι μόνο για τα παραμύθια και τους ονειροπαρμένους και πως όλοι μπορούμε να ζήσουμε μέσα στο όνειρο αλλά μονάχα αν το παλέψουμε. Πως η ζωή είναι ένα παραμύθι και δε χρειάζεται ούτε ψέμματα μα ούτε και χρυσόσκονη για να 'ναι μαγική, μόνο λίγη αγάπη. Κι έμαθα και το λόγο που πέφτουμε...Για να μάθουμε να ξανασηκωνόμαστε. :)
11 σχόλια:
Marsy μου ισως το καλύτερο και πιο αληθινό σου κείμενο!!!!
Συγκινητικο και ειλικρινές!
Σ ευχαριστώ πολύ Μερλινάκο!
Τα κείμενα που βγαίνουν από την ψυχή μας πάντα ωραία είναι! <3
Φιλάκια!
Την λατρεψα αυτην σου την αναρτηση.
Πραγματικα γεματο ειλικρινια,και ξεκαθαρο βλεμμα στο μελλον.
Μια πληγη κλεινει, δυο ομορφες στιγμες ανοιγουν.
Αυτο να χαιρεσαι.
Την στιγμη.
Μπράβο είσαι πολύ καλή μαθήτρια!!
Βλέμμα στο μέλλον nameless...Αυτό χρειάζεται τώρα :)
Χαχα, ευχαριστώ δραπέτη! :D
Ωραίο το άρθρο σου!Με αντιπροσωπεύουν οι σκέψεις σου!
άγγιγμα ψυχής το κείμενο σου!καλό απόγευμα!
Χαίρομαι, Ελευθερία.:)
Χαρά μου αν σε άγγιξε, Anael, καλό απόγευμα!
Πολυ αληθινο κειμενο :)
Δημοσίευση σχολίου