Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Όλα 'κείνα που 'μαθα.

 Είναι μια περίοδος που κάνω απολογισμούς. Μια περίοδος που κλείνει ένα σωρό πόρτες, ανοίγει άλλες τόσες, κι είναι και κάποιες που τις αφήνει μισάνοιχτες. Μετράω καλά κι άσχημα, κι όσες εμπειρίες άφησαν το στίγμα τους πάνω μου. Κι ήταν τόσες πολλές που ακόμα να τις χωνέψω προσπαθώ. Μου έμαθαν τόσα όμως...
 Έμαθα τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και στο κακό που είναι μεταμφιεσμένο σε καλό, δεν έμαθα όμως να τα ξεχωρίζω πάντα. Έμαθα τι αξίζει και τι ξεφτίζει. Τι μένει για πάντα και τι σ' αφήνει πληγωμένο και μόνο. Τι σου προσφέρει ζωή και τι σ' την ξοδεύει άσκοπα, τι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και τι σε σαπίζει. Πόση αξία έχει η συμπόνοια και πόσο ανεκτίμητη είναι μια αγκαλιά. Έμαθα τι στ' αλήθεια μετράει, έμαθα για την παρακμή που είναι μεταμφιεσμένη σε πειρασμό και πώς είναι στο σημείο μηδέν που χάνεται και η ουσία και το νόημα κι ο χρόνος. Έμαθα πως τα happy endings δεν είναι μόνο για τα παραμύθια και τους ονειροπαρμένους και πως όλοι μπορούμε να ζήσουμε μέσα στο όνειρο αλλά μονάχα αν το παλέψουμε. Πως η ζωή είναι ένα παραμύθι και δε χρειάζεται ούτε ψέμματα μα ούτε και χρυσόσκονη για να 'ναι μαγική, μόνο λίγη αγάπη. Κι έμαθα και το λόγο που πέφτουμε...Για να μάθουμε να ξανασηκωνόμαστε. :)

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Marsy μου ισως το καλύτερο και πιο αληθινό σου κείμενο!!!!

Συγκινητικο και ειλικρινές!

Marsy είπε...

Σ ευχαριστώ πολύ Μερλινάκο!
Τα κείμενα που βγαίνουν από την ψυχή μας πάντα ωραία είναι! <3
Φιλάκια!

Nameless είπε...

Την λατρεψα αυτην σου την αναρτηση.

Πραγματικα γεματο ειλικρινια,και ξεκαθαρο βλεμμα στο μελλον.

Μια πληγη κλεινει, δυο ομορφες στιγμες ανοιγουν.

Αυτο να χαιρεσαι.

Την στιγμη.

Δραπέτης είπε...

Μπράβο είσαι πολύ καλή μαθήτρια!!

Marsy είπε...

Βλέμμα στο μέλλον nameless...Αυτό χρειάζεται τώρα :)

Marsy είπε...

Χαχα, ευχαριστώ δραπέτη! :D

Ελε είπε...

Ωραίο το άρθρο σου!Με αντιπροσωπεύουν οι σκέψεις σου!

Anael είπε...

άγγιγμα ψυχής το κείμενο σου!καλό απόγευμα!

Marsy είπε...

Χαίρομαι, Ελευθερία.:)

Marsy είπε...

Χαρά μου αν σε άγγιξε, Anael, καλό απόγευμα!

Fleur είπε...

Πολυ αληθινο κειμενο :)