Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Πνοή

Δεν θα μπορούσα να πω ψέμματα, πως οι μέρες καλυτερεύουν για 'μένα όσο περνά ο καιρός, μα θα μπορούσα να πω πως το μονοπάτι προς την ελευθερία, και ο ίδιος ο πάτος, είναι λιγότερο μοναχικά πλέον. Κι αυτό είναι κάτι που μετρά πολύ για 'μενα. Γιατί πίστευα πως όταν θα ερχόταν μια δύσκολη στιγμή, εγώ θα ήμουν μόνη. Και ξέρω πως θα μπορούσα να τα καταφέρω μόνη, γιατί είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά γι'αυτό. Μα χαίρομαι που δεν είναι ανάγκη να το κάνω. Ναι, δεν είναι ανάγκη να μείνω μόνη, και αυτό είναι μια ομολογουμένως απρόσμενη ανακούφιση στον πόνο. Υποτίμησα τους φίλους μου με το να πιστεύω πως δεν θα μπορούσαν να είναι εδώ για 'μενα αυτές τις ώρες, και ψιλοντρέπομαι γι' αυτό, μα πιο πολύ χαίρομαι που αποδείχθηκε περίτρανα πως έκανα σωστές επιλογές. Γιατί όταν είσαι μόνος στο σκοτάδι και παλεύεις με τους δαίμονές σου, τότε το μόνο που χρειάζεσαι πραγματικά, είναι το πιο απλό μα και το πιο πολύτιμο δώρο: Μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά που θα σε σφίξει γεμάτη στοργή και θα σου προσφέρει την αγάπη και τη στήριξη που τόσο χρειάζεσαι τώρα. Στα δάκρυα της λύπης και της απώλειας, έρχονται να προστεθούν και εκέινα της χαράς και της ανακούφισης, γιατί όσο και να 'θελες να το παιξεις ο μοναχικός καβαλάρης, ετούτη η αγκαλιά που έρχεται μέσα στην απόγνωση του τίποτα, είναι δώρο ανεκτίμητο. Ξαφνικά το σκοτάδι δεν είναι και τόσο πηχτό, γιατί το φως της φιλίας και της υποστήριξης το φωτίζει. Και η ανηφόρα δεν είναι και τόσο απότομη και τόσο δύσβατη, γιατί τώρα πια έχεις χέρια να πιάσεις, που θα σε βοηθήσουν να ανέβεις ευκολότερα.
Ευχαριστώ. Ευχαριστώ που είστε εδώ.

8 σχόλια:

Fleur είπε...

Και φυσικα δεν εισαι μονη :)
Τι ομορφη αναρτηση.Παραξενο..συγκινηθηκα...και εγω συγκινουμαι σπανια.
Μου ελειψες Μαρσυ,να προσεχεις.
Σε λατρευουμε!
Μακια!

Creep είπε...

^Σπάνια συγκινείσαι;
Γκουχ... :Ρ
________

Μαριλένα πάνω από όλα οι φίλοι σου δεν θέλουν να σε βλέπουν άσχημα. Για αυτό έχω φέρει το λαμπατέρ εκεί κάτω ακούυυυς; :Ρ
Άλλωστε, ο σκοπός της φιλίας είναι να κάνεις τον άλλον να χαμογελά επειδή το θέλεις.
Χαμογέλα, και γέλα σου λέω εγώ επειδή το απόγευμα έπεται κλήση με τον γεροξεκούτη που σε λέει μυξοφάγο. :Ρ

Fleur είπε...

Κοννι,κλαιω ευκολα,αλλα σπανια συγκινουμε :P..oπως τωρα:P

Poisonous είπε...

Αυτο που ειπε η Κονι.
Χαμογελα Μαρσι μου, κανει καλο. :)

Πολυ ωραια αναρτηση και ωραιες σκεψεις. Ποτε δεν θα εισαι μονη, ολομοναχη. Οι φιλοι σου, θα ειναι παντα διπλα σου. Τουλαχιστον οι πραγματικοι. :)

Φιλακια πολλα.

Creep είπε...

Εγώ ήθελα απλά να προσθέσω πως μετά χαράς γίνομαι το λαμπατέρ σου. :D :D :D :D :D :D :D :D

Unknown είπε...

Η φιλία μετράει πάνω απο όλα
Να ρωτήσω κάτι έχεις σκεφτεί πως θα ήταν η ζωή σου χωρίς να έχεις καλούς φίλους που θα σε στηρίξουνε?
Πάντως εγώ το περάσει παλαιότερα που ορισμένοι κολλητοί δεν συγχώρεσαν κάποια λάθη μου...

Να είσαι καλά και σου έχω πρόσκληση στην πλατεία...

Marsy είπε...

Οι καλοί φίλοι συγχωρούν πάντα στο τέλος...
Όχι, να σου πω την αλήθεια ποτέ μου δεν το σκέφτηκα γτ κάποια πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα και δεν μπαίνουμε στον κόπο να σκεφτούμε τη ζωή μας χωρίς αυτά.
Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση ;)

☆LoUniTa☆ είπε...

"Υποτίμησα τους φίλους μου με το να πιστεύω πως δεν θα μπορούσαν να είναι εδώ για 'μενα αυτές τις ώρες, και ψιλοντρέπομαι γι' αυτό, μα πιο πολύ χαίρομαι που αποδείχθηκε περίτρανα πως έκανα σωστές επιλογές." αυτές οι λέξεις σου τα λένε όλα νομίζω...πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τι μπορούν κ είναι έτοιμοι να μας δώσουν όλοι οι άνθρωποι που αγαπάμε κ νομίζουμε πως δεν θα μας ακολουθήσουν,αλλά προς ευχάριστη έκπληξη τους βλέπεις ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!!!:)πολύ ωραίο κείμενο!!! :)