Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Χα! Με φοβάσαι ε; Έτσι δεν είναι; Καλά κάνεις. Δε θα μου καταστρέψεις άλλο τη ζωή, αρκετά, δε νομίζεις; Ώρα να παίξεις με τους δικούς μου κανόνες. Μην προσπαθήσεις να με κάνεις να σε νιώσω, δε θα καταφέρεις τίποτα. Είναι η πρώτη φορά που έχω το μαχαίρι στα χέρια μου και το χρησημοποιώ, και καρφώνω κατ' ευθείαν στην καρδιά. Δεν το απολαμβάνω. Δεν είμαι κακιά. Μα πρέπει να προστατεύσω τον εαυτό μου και να μη σε αφήσω να με διαλύσεις άλλο. Κλαίς; Δε με συγκινείς. Τα δάκρυά σου μου φαίνονται ψεύτικα, φτιαχτά. Έισαι ψεύτικη. Ψεύτικα λόγια, Ψεύτικα χάδια, ψεύτικες αγκαλιές, ψεύτικα όλα. Έρχεσαι να με φιλήσεις για καληνύχτα και σε σιχαίνομαι. Θέλω να σε διώξω, θέλω να φύγεις. Καταλαβαίνεις πως δε σ'αγαπώ πια. Πάλι κλαίς. Κλαις και τρομάζεις βλέποντας το χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη μου. Σε τρομάζω, έτσι δεν ειναι; Αναίσθητη. Κενή. Έτσι με λες και νομίζεις πως θα με πειράξει. Χα! Έμπρός , θαύμασε αυτό που δημιούργησες! Δε με συγκινείς...Έχω ήδη φύγει μακριά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: