Πήγαμε λύκειο, ε και τι εγινε; Γιατί αλλάξαμε όλοι έτσι γρήγορα; Τόσο απότομα; Γιατι δε γελάμε πια φωναχτά; Γιατί δεν τραγουδάμε πλέον δυνατά; Γιατί δεν κάνουμε πια τρέλες; Γιατί; Δεν είμαστε εμείς πια; Ποιός μας ανάγκασε να γίνουμε έτσι;
Μας κοιτάζω κάθε πρωί και δε μας αναγνωρίζω. Και αναρρωτιέμαι: Είναι καλύτερα ή χειρότερα έτσι; <<Νικολέτα τι είναι αυτό κάτω απ τα μάτια σου, μολύβι;>> <<Ειρήνη έβαψες τα νύχια σου για να έρθεις σχολείο;>> <<Ντίνο από πότε κανείς τόση ώρα να ετοιμαστείς;>> Έχετε αλλάξει ρε, και άλλαξα κι εγώ μαζί σας. Και νομίζω στεναχωριέμαι. Που δε θα ξαναείμαστε ποτέ όπως ήμασταν.
Και κοροιδεύουμε την καημένη τη Βαλεντίνα μας που έμεινε όπως ήταν. <<Κοψε ρε Βάλε!! Σα μωρό κάνεις ,σταμάτα!!>> Γιατί παρακαλω; Γιατί δεν αλλάζει για να την αποδέχονται οι αλλοι; Γιατί τους γρέφει όλους και είναι αυτή που θέλει να είναι; Την κατηγορούμε, δηλαδή γιατί κανει όλα αυτα που κάποτε εμείς εξυμνούσαμε; Αλλα ναι...ξέχασα...εμείς μεγαλώσαμε...ε;
Δεν έχω μεγάλο πρόβλημα μ'αυτό που είμαστε τώρα...Απλά ανναρωτιέμαι αν μετά απ'αυτό, συνεχίζουμε να είμαστε εμείς...
5 σχόλια:
Ποοο...γαματο κειμενακι και ταιριαζει και σε μενα απολυτα
Γιατι να χουμε αλλαξει τοσο?
:C :C
Έλα μου ντε...Δε βαριέσαι όμως, μάλλον δεν μπορούμε να μείνουμε παιδιά για πάντα , σωστά;
Οχι...δυστυχως!
Κριμα παντως...Το θεμα ειναι οτι ολα αλλαξαν τοσο γρηγορα..
:c
Το ίδιο ακριβώς σκεφτόμουν κι εγώ πέρυσι. Τελικά δεν άλλαξα όμως, εξακολουθώ να κάνω τις ίδιες παιδιάστικές όπως νομίζουν πολλοί ανοησίες και στο Λύκειο.
Μιμήσου την Βαλεντίνα, νομίζω είναι πολύ πιο ώριμη από πολλούς.
Μάλλον ντρέπομαι να θυμηθω τη Βαλεντίνα, αν και έχεις δίκιο.
Και δεν μπορω να φανταστώ εσενα να λες παιδιάστικες ανοησίες με τιποτα :Ρ
Δημοσίευση σχολίου