Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Κατηφόρα


Και ξαφνικά, όλα γύρω μου χειροτερεύουν.Γίνονται όλο και πιο μαύρα κι εγώ χάνομαι μέσα στην κατηφόρα και ψάχνω απεγνωσμένα το κουμπί να τη σταματήσω, αλλά δεν είναι πουθενά...Και ξαναχάνομαι πάλι, κι όλο κλαιω αλλά έτσι δε γίνεται δουλεια.Και σταματάω την κλάψα, προσπαθώ να το αλλάξω αλλα και πάλι όλα μαυρίζουν.Δε γίνεται τίποτα.Σκέφτομαι να ακολουθήσω κι εγώ την κατηφόρα.Αν πέσω κι εγω, αν σταματήσω να πηγαίνω αντίθετα, δε θα πονάω πια.Αλλα όχι.Όχι βέβαια. Δεν τα παράτησα ποτέ,δε γεννήθηκα για να τα παρατάω. Θα προσπαθήσω πάλι και πάλι και πάλι, μέχρι να τα καταφέρω ξανά. Άλλωστε αυτό δεν είναι η ζωή; Ένας διαρκής αγώνας. Θα τα φτιάξω όλα ξανά, και θα γκρεμιστούν και θα τα ξαναφτιάξω.
Αλλά γιατί; Γιατί να πρέπει να γκρεμίζονται; Εγώ είχα βολευτεί στη ζωή μου ένιωθα απλά τέλεια. Πάντα έλεγα πως από τότε που ηρθα εδώ η ζωή μου έγινε ένα παραμύθι. Και τώρα πρέπει να την αφήσω. Πρέπει να φύγω.Γιατί το δικό μου το παραμύθι να μην έχει happy ending?;Γιατί για δεύτερη φορά πρέπει να παρατήσω όσα αγαπώ;
Και η κατηφόρα συνεχίζει.Γιατί όλοι όσοι υπολόγιζα για φίλους μου, ξαφνικά δεν είναι εδώ για 'μένα; Γιατί έγώ ξαφνικά αποδεικνύομαι ανάξια φίλη για την καλύτερη φίλη που είχα ποτέ; Γιατί δεν είμαι πλέον η καλύτερη της τάξης στα μαθηματικά;<<Βλέπω μια μικρή πτώση...>> <<Πρέπει να προσπαθήσει πιο πολύ...>>Και να κατακλύζουν τα λόγια αυτά το κεφάλι μου και να μην υπάρχει κανένας τρόπος να κάνω τις φωνές να ΣΚΑΣΟΥΝ. Και ξαφνικά δεν είμαι το αγαπημένο παιδί της μαμάς ενώ (ξαφνικά) ο αδερφός μου έγινε ο Mr Perfect.Και πρέπει να κάνω πολλά που δεν κάνω.
Και οι φώνές να συνεχίζουν να με ενοχλόυν.ΣΚΑΣΤΕ ΕΙΠΑ.Βοήθεια. Τρελαίνομαι.Τα νεύρα μου. Φύγετε όλοι, εξαφανιστείτε, δε θέλω κανέναν σας, θέλω να μαι μόνη μου.ΜΟΝΗ ΜΟΥ.Θέλω να φύγω, αφήστε με ήσυχη.Ποιός σας χρειάζεται , ε; Σιγά, απλά δεν πάει τίποτα όπως το θέλω, δεν εγινε και κάτι..ε;
Kι εγώ δεν έχω συνιθίσει έτσι. Αλλά ένα είναι το σίγουρο:Οτι πρέπει να ξαναπαλέψω για να ξανακάνω τη ζωή μου παραμύθι. Και ότι όταν γκρεμιστεί, θα την ξανακάνω.Δεν είμαι αδύναμη, απλά είχα βολευτεί και είχα σταματήσει να προσπαθώ για να πετύχω.Είχα επαναπαυθεί, είχα αρκεστεί σ'αυτα που έχω, είχα σταματήσει να
παλεύωαλλά τώρα ήρθε η ώρα να το κάνω ξανά.Θα ξαναπιστέψω σ'εμένα και σ'αυτα που μπορώ να πετύχω . Και αν δεν τα καταφέρω, του λάχιστον θα έχω προσπαθήσει. Θα έχω πάειαντίθετα στην κατηφόρα,δε θα την έχω αφήσει να με καταπιεί.

10 σχόλια:

Dream Girl είπε...

Γλυκιά μου χαμογέλα και να ξέρεις πως όλα θα πάνε καλά :)
Είναι σίγουρο ;)
Φιλιά

Marsy είπε...

ευχαριστώ Ρεάκι μου...Μακάρι..

Kate είπε...

Axx...συμφωνω με την Dream Girl
Δες την ζωη με την αισιοδοξη πλευρας...Ολο και καποιο καλο θα προκυψει

Marsy είπε...

Nαι Κατερινάκι απλά με πήρε από κάτω...Θα φτιάξουν όλα, είμαι σίγουρη γι'αυτο ;)

Poisonous είπε...

Εισαι δυνατη κοπελα. Απο το λιγο που σε ξερω, το εχω διαπιστωσει. Μην ξεχνας ομως οτι μια κατηφορα παντοτε τελειωνει και στο τελος της βρισκεις εναν δρομο ισιο.
Να 'σαι καλα.
Καλησπερα.

Marsy είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου, να΄'σαι κι εσύ καλα;) φιλάκια!

fly είπε...

Έναν δρόμο που έχει κλίση, μπορείς να τον δεις από όποια πλευρά επιλέξεις. Είτε σαν κατηφόρα, είτε σαν ανηφόρα. Και συνήθως, αν όχι πάντα, αξίζει περισσότερο το δεύτερο.
Καλή σου μέρα. Ή νύχτα.

Marsy είπε...

Από τώρα και μετά θα είναι ανηφόρα...Μου το έχω υποσχεθεί;)
Καλημέρα, Λευτέρη!

Creep είπε...

Χμ. Καλό είναι να βιώνεις τα συναισθήματα σου. Άσχημα, ή όμορφα, αυτά είναι που μας κάνουν ανθρώπους και μας ξεχωρίζουν από τα ζώα. (Αν και για σένα δε μπορώ να πάρω όρκο 8) )
Βίωσες λοιπόν το συναίσθημα σου. Το άφησες να σε κατακλύσει.
Και τώρα, λογικά, θα πρέπει να έχει κλείσει αυτό. :)
Καλό σου βράδυ, μικρή.

Ανώνυμος είπε...

You could easily be making money online in the hush-hush world of [URL=http://www.www.blackhatmoneymaker.com]seo blackhat forum[/URL], Don’t feel silly if you haven’t heard of it before. Blackhat marketing uses little-known or not-so-known ways to build an income online.